Prolog

Ilekroć razy zostałam zraniona, żadne pasmo cierpień nie przełożyło się w takim ogromie na me ciało i psychikę, co te oparte na miłości.
Przeklinam Miłość i jej zabawki - mężczyzn.
Uciekałam a i tak mnie dopadli i zbesztali; z okrojonym rodzajem nieznanej i niechcianej Miłości, pozbawili mnie czci.
Następny jej wysłannik wcale nie był lepszy, aczkolwiek wzbudził we mnie nadzieję, a ja odbiłam w nim inny, prawdziwy rodzaj uczucia.
Poznałam siłę, wartości i tę dziwną magię, która wiążę ze sobą ludzi i spaja w jedno. Tak, jak poznałam wcześniej nienawiść względem Miłości, i czego nie chciałam zmienić, tak poznałam jasną stronę, magiczną stronę, którą pokochałam.
Patrzę teraz w przeszłość, na tę marną kartkę z zapisanymi wspomnieniami i wciąż jednak zastanawiam się, czy to faktycznie jest ta Prawdziwa Miłość?
Jak ją określić? Jakimi słowami, jakimi kryteriami? Każdy z nas ma inne zdanie, inny światopogląd, więc nie można jednoznacznie stwierdzić, który rodzaj miłości jest najwłaściwszym. Co jeśli ten gwałt na początku wcale nie powinien być dla mnie bólem, bo mieścił w sobie pewną część z miłości?
Nie wiem już sama.
Choć jestem zakochana i okiełznana przez Miłość.

Chciałabym aby Miłość ta nie była zapisywana w cudzysłowie. 

"Ani czas, ani mądrość nie zmieniają człowieka – bo odmienić istotę ludzką zdolna jest wyłącznie miłość." ~Paulo Coelho